Dodane oceny:
leon : 10,
niebieski : 10,
basia53 : 10,
M.N. : 10,
ZOLEANDER : 10,
Ona : 10,
Hrvatska suza : 10
Suma :
70Ilość :
7Miejsce w rankingu:
14001W rankingu brana jest pod uwagę Suma punktów. Zaloguj się, żeby móc oceniać. Wyświetlą się wtedy gwiazdki. Wskazują one na Twoją ocenę. Jeżeli są "puste" oznacza to, że wiersz czeka na Twój werdykt.
Książę
--
Ku Pamięci
bohatera narodowego: księcia Józefa Poniatowskiego
pociąga cugle i obala konia
co widział książę,
może Anioły w neutralnej bieli?
swych adiutantów, grób Agamemnona,
kiedy już wiotki wpadał do Elstery?
jeszcze się broni, szepcze o honorze
czemu tak stromo? grad kul świszczy wokół,
o czym tak myśli? pendent z białym orłem,
żałości łezka w oku patrioty,
co plotła dusza gdy brała go rzeka?
że jeździł pierwszym modnym kabrioletem?,
otwarty powóz, koniom duszę sprzedał,
nasz książę Pepi tuli doń kobieta,
do bon vivanta – suknia kolor heban,
czerwone usta uznanej śpiewaczki,
z pomarańczarni pachnąca niewiasta,
słyszy jej głos aplauz i oklaski,
śliczna metresa Małgosia Sitańska
klawicymbały, podwiązka z nierządu,
darzą w pamięci konne kawalkady,
Zosia Czosnowska w fanaberii dąsów,
nocne przejażdżki nago po Warszawie,
uchwycił cugle – osiem tu ogierów
czarnych i rosłych kiereszuje pamięć,
skrzypi kareta karbowany welur,
a ona krzyczy: „książę! mój szatanie!”
lampasy spodni?, ręka na temblaku,
naramienniki, order Virtuti,
galon, kordonki, gwiazdki majestatu,
a może widzi, wojsko pełne buty?
od Schwarzenberga Karla – „Ach; mój Boże !”,
kiedy odjeżdża smutny i przybity
spod Twierdzy Sabac – Serbii karminozę?,
a może własną Legendę i Mity…
—
Data dodania | 2017-10-21 12:33 |
Kategoria | Autobiograficzne |
Autor | Tomasz Kucina |
O autorze Wszystkie wiersze Poprzedni wiersz autora Następny wiersz autora
Komentarze
(Komentarze mogą dodawać jedynie zalogowani użytkownicy)
Dobrze zajrzeć w karty historii szczególnie gdy są tak opisane :)
Data dodania: 2017-10-22 10:44
~Do M.N. :
Dzięks. Oczywiście masz rację. Również pozdrawiam, miłej Soboty życzę. W weekendy wieczorem, pół dzielnicy chore ;))
Data dodania: 2017-10-21 23:10
Tomasz, zainspirowałeś i pobudziłeś ciekawość swoim wierszem, pobieżna wiedza o Józefie Poniatowskim królewskiego rodu rzucała fałszywe światło na tego bohatera... pozdrawiam
Data dodania: 2017-10-21 22:34
~niebieski:
Dokładnie. Książę "czuł" życie, i to nie przeszkadzało w poczuciu obowiązku wobec Ojczyzny. Piękne postawy bazują w codzienności.
Data dodania: 2017-10-21 22:25
Piękna mozaika,pełna erudycji!A jednak jednowymiarowy bohater jest troszkę plastikowy,potrzebne jest pełne człowieczeństwo,portret wyrazisty.
Data dodania: 2017-10-21 17:00
1 z 2
Następna