Książę

od autora:
Ku Pamięci
bohatera Narodu: ks. Józefa Poniatowskiego
————————–


pociąga cugle; i obala konia
co widział Książę …
może Anioły w neutralnej bieli?
swych adiutantów, grób Agamemnona…
kiedy już wiotki wpadał do Elstery?
jeszcze się broni; szepcze o honorze
czemu tak stromo? grad kul świszczy wokół
o czym tak myśli? pendent z Białym Orłem
żałości łezka w oku Patrioty …
co plotła Dusza gdy brała Go rzeka?
że jeździł pierwszym modnym kabrioletem
otwarty powóz; koniom Duszę sprzedał
nasz Książę Pepi tuli doń Kobieta
do bon vivanta suknia kolor heban
czerwone usta uznanej śpiewaczki
z pomarańczarni pachnąca niewiasta
słyszy jej głos aplauz i oklaski
jego metresa Małgosia Sitańska
klawicymbały; podwiązka z nierządu
darzą w pamięci konne kawalkady
Zosia Czosnowska w fanaberii dąsów
nocne przejażdżki nago po Warszawie
uchwycił cugle osiem tu ogierów
czarnych i rosłych kiereszuje pamięć
skrzypi kareta karbowany welur
a ona krzyczy: Książę! mój szatanie!
lampasy spodni?, ręka na temblaku
naramienniki; order Virtuti
galon, kordonki, gwiazdki majestatu
a może widzi; Wojsko pełne buty
od Schwarzenberga Karla: „Ach; mój Boże !”
kiedy odjeżdża smutny i przybity
spod Twierdzy Sabac Serbii karminozę
a może własną Legendę i mity?

--

O autorze Wszystkie wiersze Poprzedni wiersz autora Następny wiersz autora

Komentarze

(Komentarze mogą dodawać jedynie zalogowani użytkownicy)