O Wierze i psie ufającym panu

Ateista to pies miauczący.
Poganin to pies słuchający włamywaczy zamiast swego pana.

Dobry pies daje się uśpić swemu panu.

Wiara nie sprzeciwia się rozumowi, ale go przewyższa. Nie można w pełni zrozumieć czegoś, co jest większe od rozumu.

Dobry pies nie mierzy czynów swego pana psią miarą. To szkoła pokory - nie gryzie, gdy pan zadaje mu ból. Ufa bowiem swemu panu, i choć nie wszystko rozumie, wie, że pan jest dobry. Nie pyta, jaki jest sens tego bólu, bo ufa swemu panu, i wie, że ten ból ma sens. Skoro pochodzi od pana, jest to dobry ból. Nie wie, co to 'kleszcze' ani 'wyrywanie'.

O autorze Wszystkie opowiadania

Komentarze

(Komentarze mogą dodawać jedynie zalogowani użytkownicy)