CO NAS UPODABNIA?

Hbr 10, 32-39
Czytanie z Listu do Hebrajczyków

,,Bracia:
Przypomnijcie sobie dawniejsze dni, kiedy to po oświeceniu wytrzymaliście wielkie zmaganie, to jest udręki, już to wystawieni publicznie na szyderstwa i prześladowania, już to stawszy się towarzyszami tych, którzy to przeżywali. Albowiem współcierpieliście z uwięzionymi, z radością przyjęliście rabunek waszego mienia, wiedząc, że sami posiadacie majątek lepszy i trwały. Nie wyzbywajcie się więc waszej ufności, która znajduje wielką odpłatę. Potrzebujecie bowiem wytrwałości, abyście po wypełnieniu woli Bożej dostąpili spełnienia obietnicy. «Jeszcze bowiem krótka, bardzo krótka chwila, i przyjdzie Ten, który ma nadejść, i nie spóźni się. A mój sprawiedliwy dzięki wierze żyć będzie, jeśli się cofnie, nie znajdzie dusza moja w nim upodobania».
My zaś nie należymy do odstępców, którzy idą na zatracenie, ale do wiernych, którzy zbawiają duszę."

i

Mk 4, 26-34
Słowa Ewangelii według Świętego Marka

,,Jezus mówił do tłumów:
«Z królestwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię. Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy, nasienie kiełkuje i rośnie, sam nie wie jak. Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarno w kłosie. Gdy zaś plon dojrzeje, zaraz zapuszcza sierp, bo pora już na żniwo».
Mówił jeszcze: «Z czym porównamy królestwo Boże lub w jakiej przypowieści je przedstawimy? Jest ono jak ziarnko gorczycy; gdy się je wsiewa w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. Lecz wsiane, wyrasta i staje się większe od innych jarzyn; wypuszcza wielkie gałęzie, tak że ptaki podniebne gnieżdżą się w jego cieniu».
W wielu takich przypowieściach głosił im naukę, o ile mogli ją rozumieć. A bez przypowieści nie przemawiał do nich. Osobno zaś objaśniał wszystko swoim uczniom."




Zaprawdę z Dobra wzięci i z woli wybrani Jesteście!
Zwróćcie się o Ducha, On prowadzi nieustannie!
I jeśli kto zniechęcony w upadkach siebie widzi,
To ufność w Bogu przedłóżcie,
On widzi, jacy będziecie!

Drugi krok już prostszy,
jak dary rozpoznane!
Czy człowiek od razu mądry?
Skąd bierze doświadczenie?

Ten idzie pośród ciemności,
jak poprzez wszystko, co nowe,
gdy w ręku ma latarnię
i tyle oliwy, co rozsądku!

A gdzie odwaga znośna,
Właśnie ta rozumna?
Pierwsze co jest na ustach:
,,Od Pana moja rada!"

Inne już w Twej pracy,
ta z woli jest zrodzona,
Gdy Ducha przyjmujesz w słowie,
To słowo daje działanie!

A kiedy radość przychodzi?
Ten czas błogosławiony?
Gdy trudy przyjmujesz w Pokoju,
bo w sercu z Bogiem złączony!

O autorze Wszystkie wiersze Poprzedni wiersz autora Następny wiersz autora

Komentarze

(Komentarze mogą dodawać jedynie zalogowani użytkownicy)