Mistyczka z Suomi

Sirkka Turkka obłędnie kocha zwierzęta
psy i konie bezwzględnie ma w opiece
suche papierowe powietrze otula tu księżyc
w jej wiosce… odciętej od świata

w huraganowe miesiące teflonowe rękawiczki
używa linomagu maści z witaminą A. wiedzie swe
pustelnicze życie na południu Suomi. gdzie
cieplej w uszy. bo dalej od bieguna

w zimowe dni gdy światła mniej Sirkka pisze
cudne wiersze. smolaki co rusz trzaskają
w kominku. w obejściu łyska
rozświetlony namiot lavu

wiersze podkradają się po cichutku
do wiktu ogniska. oswajają jak dzikie wadery
błyszczą im ślepia. klinicznie krystalizując
ożywają w metaforach. z uczuć i uduchowienia

z braku lub nadmiaru miłości ludzie mogą cię zranić
twierdzi Sirkka. dlatego
pokochała swoje pegazy i cerbery
stroniąc świadomie od ludzkiej arogancji

psy stroją swoje pęknięte skrzypce.
chmura jak chudy chłopak który chce się żenić.
gwiazda osiada w Sirkka. unosi przestrzeń
w świt Fennoskandii. lotnia mistycznej eremitki
—

O autorze Wszystkie wiersze Poprzedni wiersz autora Następny wiersz autora

Komentarze

(Komentarze mogą dodawać jedynie zalogowani użytkownicy)